4 μυστικά σχετικά με τη θεραπεία που ο θεραπευτής σου θέλει να γνωρίζεις

Ο Γιάννης ήρθε στο πρώτο ραντεβού κατατρομαγμένος. Δεν ήταν λόγω της κίνησης, του φόβου μήπως χαθεί ή μήπως αργήσει. Δεν ήταν ο «λόγος» για τον οποίο ήθελε να δει κατ’αρχάς έναν θεραπευτή (την κλειστοφοβία του). Εδειχνε σαν πετρωμένος επειδή εγώ (ο νέος του θεραπευτής) μπορεί να πίστευα ότι ήταν «τρελός».

Μπορεί να γελάσεις (ακούγεται σχεδόν κωμικό) αν εξαιρέσεις το γεγονός πως δεν υπάρχει τίποτα αστείο σε έναν φόβο τόσο έντονο που σε αποτρέπει να λάβεις τη βοήθεια που ίσως επιθυμείς ή, για μερικούς, τη βοήθεια που χρειάζεσαι απεγνωσμένα.

Δυστυχώς είναι κοινός τόπος για κάποιον να φοβάται αυτό τον τύπο της κριτικής από έναν θεραπευτή. Όπως γνωρίζουμε, το άγχος και οι φοβίες δεν τεκμηριώνονται επαρκώς στην πραγματικότητα. Και αυτός ο τύπος φοβίας αποτρέπει έναν άνθρωπο από το να αναζητήσει βοήθεια.

Ο Γιάννης ήθελε να δει έναν θεραπευτή τα τελευταία 5 χρόνια – όσο καιρό αντιμετώπιζε την κλειστοφοβία του. Ένας τρόπος να το πλαισιώσει ήταν ότι ο φόβος του για το τι μπορεί να σκεφτεί ο θεραπευτής γι’αυτόν ήταν μεγαλύτερος από την επιθυμία του να ζητήσει βοήθεια. Μέχρι την ημέρα που η κλειστοφοβία του τον «ανάγκασε» να απορρίψει μία πολύ καλή δουλειά.

Ηταν εκείνη η στιγμή που αποφάσισε πως η επιθυμία του να ζητήσει βοήθεια ξεπέρασε το φόβο του να το κάνει.

Είναι απολύτως κατανοητό να αγχωθεί κάποιος σχετικά με το τι θα πει με έναν θεραπευτή την πρώτη φορά. Απλώς σκέψου πόσο δύσκολο είναι να μιλήσεις σε κάποιον που γνωρίζεις και εμπιστεύεσαι (γονείς, σύζυγο, σύντροφο, δάσκαλο) για κάτι προσωπικό. Και αισθανόμαστε πιο χαμένοι, πιο  ευάλωτοι…κι εδώ σκέφτεσαι να πας να μιλήσεις σε κάποιον απολύτως άγνωστο.

Σκέψου αυτό: Εχουμε «διδαχθεί» για το φόβο του αγνώστου από μικροί. «Μη μπαίνεις σε ξένα αυτοκίνητα», «Μη χαιδέψεις το ξένο σκυλί» κλπ. Φαίνεται απολύτως λογικό να συμπεράνει κάποιος: «ΜΗΝ, για κανένα λόγο και προς χάρη λογικής, ΜΗΝ πεις σε κανέναν τους βαθύτερους και σκοτεινότερους φόβους σου».

Οπότε, γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι (αν όχι όλοι οι) θεραπευόμενοι έρχονται στη θεραπεία αγχωμένοι για οποιοδήποτε λόγο, θα ήθελα να μοιραστώ κάποια «μυστικά» ώστε να παραμερίσεις κάποιους φόβους.

Η θεραπεία είναι επικοινωνία

Όπως συμβαίνει σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αν δεν συνδεθείς με κάποιο πρόσωπο σε προσωπικό επίπεδο (για οποιοδήποτε λόγο), τότε δεν μπορείς να έχεις σχέση μαζί του. Το ίδιο συμβαίνει με το θεραπευτή: μη συνεχίσεις να βλέπεις κάποιον με τον οποίο δεν νοιώθεις κάποια σύνδεση. Χωρίς σύνδεση είναι δύσκολο να εγκαταστήσεις μία σχέση εμπιστοσύνης και κατά συνέπεια να αποκομίσεις το μέγιστο όφελος.
Η εξαίρεση: Πριν προχωρήσεις δοκίμασε να το μοιραστείς με το θεραπευτή σου, ειδικά αν δυσκολεύεσαι γενικότερα να συνδέεσαι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι αυτό ακριβώς το κλειδί της θεραπείας!!!!

Οι θεραπευτές είναι κι αυτοί άνθρωποι

Έχουμε προσωπική ζωή που δεν έχει εγχειρίδιο χρήσης, δεν είναι τέλεια και καμμιά φορά δεν είναι καν όμορφη. Είναι συνήθως ο τρόπος που συνδεόμαστε με τους θεραπευόμενους μας: άνθρωπος προς άνθρωπο. Καμμια φορά μοιραζόμαστε προσωπικές εμπειρίες αν αυτό είναι πρέπον, σχετικές με τους θεραπευόμενους μας με σκοπό την ενίσχυση της θεραπείας. Συνήθως δεν το κάνουμε – οι θεραπευόμενοι μας είναι εδώ για να μιλήσουν και να ακουστούν, να πάρουν βοήθεια, να θεραπευτούν. Είναι η ώρα του θεραπευόμενου, ο χώρος του και αδιαμφισβήτητα έχει προτεραιότητα.

Οι θεραπευτές έχουν κώδικα δεοντολογίας που πρέπει να τηρούν.

Οι διαπιστευμένοι θεραπευτές εργάζονται βάσει κώδικα δεοντολογίας. Σίγουρα η θεία Μαρία μπορεί να είναι πολύ καλή ακροάτρια αλλά γνωρίζεις πως ότι μοιραστείς μαζί της μπορεί να εξαπλωθεί πιο γρήγορα κι από ανεμοβλογιά! Όλα δεσμεύονται από την εμπιστευτικότητα (με ορισμένες εξαιρέσεις όπως παιδική κακοποίηση, κίνδυνος αυτοτραυματισμού ή βλάβης σε άλλους). Δεν μπορούμε να μιλάμε για τους θεραπευόμενους μας με φίλους ή με την οικογένειά μας. Βέβαια, κάτι τέτοιο θα σας το εξηγήσει ο θεραπευτής από το πρώτο ραντεβού, μαζί με τις εξαιρέσεις.

Οι θεραπευτές αγαπούν αυτό που κάνουν.

Εργαζόμαστε με ανθρώπους και με ανθρώπινα «προβλήματα» επειδή θέλουμε να τους βλέπουμε να νοιώθουν, να πράττουν και να είναι καλύτερα. Οι θεραπευτές – τουλάχιστον αυτοί που γνωρίζω – δεν ενδιαφέρονται να κριτικάρουν τους θεραπευόμενούς τους ούτε νοιώθουν υπεροχή απέναντι τους. Εχουν ένα επάγγελμα, μια εκπαίδευση, μία επιθυμία, ένα ταλέντο – πες το όπως θες – να βοηθούν άλλους.

Πλέον γνωρίζεις μερικά βοηθητικά πράγματα για τους θεραπευτές και τις θεραπείες. Αν νοιώθεις «κολλημένος» και πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει το να δουλέψεις με αυτό το «κόλλημα» τότε πιάσε το τηλέφωνό σου και κάνε αυτό το τηλεφώνημα. Είναι εκπληκτικοί άνθρωποι, έτοιμοι, πρόθυμοι και ικανοί να βοηθήσουν.

Γιατί; Επειδή το αξίζεις!!!

Πηγή: http://pbroumis.gr/4secretsabouttherapy/ 

8 Συναρπαστικά γεγονότα σχετικά με το άγχος

Μελέτες δείχνουν ότι το άγχος επηρεάζει την αίσθηση της όσφρησης και της ισορροπίας, το πώς κρίνουμε τα πρόσωπα και τις αντιλήψεις του προσωπικού μας χώρου.

Το άγχος μπορεί να είναι μια δυσάρεστη συγκίνηση, η οποία μας αποδυναμώνει όταν είναι σε υπερβολή, αλλά υφίσταται για έναν καλό λόγο.

Το άγχος μας λέει ότι είμαστε σε κίνδυνο και πρέπει να κάνουμε κάτι. Ήταν οι αγχώδεις πρόγονοί μας που προετοιμάζονταν καλύτερα για το χειμώνα και έκαναν σχέδια για να παλέψουν γειτονικές φυλές. Τα χαλαρά, τεμπελικα παιδιά δεν το έκαναν ποτέ.

Οι επιδράσεις όμως του άγχους δεν περιορίζονται στα κίνητρα, επεκτείνονται μέσω του νου σε όλες τις περιοχές.

1.Το άγχος κάνει τα πάντα να βρωμάνε

Καθώς οι άνθρωποι γίνονται πιο αγχώδεις, είναι πιθανότερο να χαρακτηρίσουν ουδέτερες μυρωδιές ως άσχημες μυρωδιές.

Ο λόγος σύμφωνα με το Καθηγητή Wen Li είναι ο εξής:

“Σε μια τυπική διαδικασία όσφρησης συνήθως ενεργοποιείται μόνο το οσφρητικό σύστημα. Οταν όμως κάποιος γίνεται αγχώδης, το συναισθηματικό σύστημα γίνεται μέρος του οσφρητικού.”

Και όσο οι άνθρωποι γίνονται πιο αγχώδεις, τόσο γίνονται καλύτεροι στο να διακρίνουν διαφορές μεταξύ άσχημων οσμών.

2. Η άσκηση μειώνει το άγχος

Σε γενικές γραμμές, όταν οι άνθρωποι εξασκούνται λίγο, αισθάνονται λιγότερο άγχος στη ζωή τους. Μόλις 20 λεπτά μπορεί να τους κάνει να νιώσουν πιο ήρεμοι αμέσως.

Τα οφέλη από μια μικρή προπόνηση εκτείνονται πέρα από το γυμναστήριο, όμως, στην καθημερινή ζωή.

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι, αν και η απλή ξεκούραση μειώνει το άγχος, δεν βοηθά στην προστασία από στρεσογόνα γεγονότα.

Η άσκηση, όμως, φαίνεται να έχει μια πιο μόνιμη επίδραση, συμβάλλοντας στη μείωση του άγχους όταν μετέπειτα ο ασκούμενος έρχεται αντιμέτωπος με στρεσογόνες καταστάσεις.

Πράγματι, πολλοί πιστεύουν ότι η γυμναστική θα πρέπει να συνταγογραφείται για την κατάθλιψη και το άγχος, αντί φαρμάκων.

3. Η γονική επίδραση

Όπως πολλά πράγματα, το υψηλό άγχος υπάρχει εν μέρει στα γονίδια, αλλά ένας λόγος που οι αγχώδεις άνθρωποι είναι αγχώδεις είναι λόγω της συμπεριφοράς των γονιών τους.

Τα παιδιά είναι πιο πιθανό να είναι αγχώδη όταν οι γονείς τους τα κριτικάρουν ευθέως, εμφανίζουν υψηλά επίπεδα αμφιβολιών και είναι συναισθηματικά κρύα.

4. Σκέψου διαφορετικά

Ένας από τους καλύτερους τρόπους για τη μείωση του άγχους είναι να σκεφτούμε τις καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο.

Δεν είναι μια εξέταση…είναι ένα διασκεδαστικό μικρό κουίζ.

Δεν είναι μια τρομακτική παρουσίαση…είναι μια κουβεντούλα με μερικές συναδέλφους.

Δεν είναι μια συνέντευξη για δουλειά…είναι μια ευκαιρία να συναντήσω μερικούς νέους ανθρώπους.

Οι περισσότερες καταστάσεις μπορούν να αναπλαισιωθούν με αυτόν τον τρόπο και οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που κάνουν αυτό από φυσικού τους, σε αντίθεση με αυτούς που προσπαθούν να καταστείλουν την αίσθηση του άγχους, νοιώθουν λιγότερο άγχος σε στρεσογόνες κοινωνικές καταστάσεις.

5. Οι αγχώδεις άνθρωποι φτάνουν εύκολα σε συμπεράσματα

Οι ιδιαίτερα αγχώδεις άνθρωποι φτάνουν σε συμπεράσματα πιο γρήγορα όταν κρίνουν τις εκφράσεις του προσώπου.

Μια μελέτη του Fraley εισηγείται ότι οι αγχώδεις άνθρωποι μπορεί να έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους, επειδή καταλήγουν σε συμπεράσματα πάρα πολύ γρήγορα σχετικά με τις εκφράσεις του προσώπου.

Ο Καθηγητής Fraley εξηγεί:

“Αυτό το στυλ ‘υπερευαισθησίας’ της αντιληπτικής ευαισθησίας μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο οι πολύ αγχώδεις άνθρωποι βιώνουν μεγαλύτερη σύγκρουση στις σχέσεις τους. Η ειρωνεία είναι ότι ενώ έχουν την ικανότητα να παίρνουν αποφάσεις με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι οι λιγότερο αγχώδεις άνθρωποι, παρ’όλα αυτά, επειδή είναι τόσο γρήγοροι στις κρίσεις τους για τα συναισθήματα των άλλων, τείνουν να συμπεράνουν λάθος τις συναισθηματικές καταστάσεις και τις προθέσεις των άλλων ανθρώπων.”

6. Το άγχος επηρρεάζει την ισορροπία

Οι άνθρωποι που βιώνουν πιο σοβαρά επίπεδα άγχους έχουν συχνά προβλήματα με την ισορροπία τους. Μερικές φορές αισθάνονται ζαλάδα χωρίς προφανή λόγο και ταλαντεύονται περισσότερο από άλλους που στέκονται κανονικά.

Αυτό συχνά ξεκινά στην παιδική ηλικία και, παρ’όλο που το άγχος μπορεί να είναι δύσκολο να θεραπευτεί σε παιδιά, οι ψυχολόγοι έχουν αρχίσει να προσπαθούν να θεραπεύσουν τα προβλήματα ισορροπίας.

Μελέτες έχουν δείξει ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος ισορροπίας μπορεί να βοηθήσει με το άγχος.

7.  Ο διαλογισμός μειώνει το άγχος

Στην κορυφή της άσκησης και της σκέψης με διαφορετικό τρόπο, εκείνοι που βιώνουν το άγχος μπορούν επίσης να δοκιμάσουν το διαλογισμό.

Μόνο μία από τις πολλές πρόσφατες μελέτες, βρήκε ότι οι τέσσερις εικοσάλεπτες συνεδρίες διαλογισμού ήταν αρκετές για να μειώσουν το άγχος μέχρι και 39%.

8. Το άγχος διαστέλλει τον προσωπικό χώρο

Ολοι έχουμε ένα αόρατο πεδίο γύρω μας, στο οποίο δεν θέλουμε να εισβάλλουν άλλοι άνθρωποι.

Μπροστά στο πρόσωπό μας αυτό το πεδίο εκτεινεται γενικά σε απόσταση 20-40 cm. Αν κάποιος πλησιάσει σε αυτή την απόσταση νοιώθουμε περίεργα.

Ερευνητές έχουν διαπιστώσει πως αυτή η απόσταση για τους αγχώδεις ανθρώπους είναι μεγαλύτερη.

Ετσι, μην πλησιάζετε πολύ τους αγχώδεις ανθρώπους, το “όριο ασφαλείας” τους είναι μεγαλύτερο.

Πηγή: http://www.spring.org.uk/2013/10/8-fascinating-facts-about-anxiety.php