Η ζωή μέσα από το φόβο του θανάτου

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: την άμεση μετάδοση μεγάλου όγκου πληροφοριών. Μέσα σε αυτό τον όγκο πληροφορίας, οι περισσότεροι «τυγχάνει» να εστιάζουμε αμέσως σε δυσάρεστα γεγονότα: σεισμοί, πλημμύρες, θάνατοι, χωρισμοί κλπ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιος ο λόγος που στεκόμαστε λίγο περισσότερο σε τέτοιες πληροφορίες;

Η απάντηση βρίσκεται σε δύο πράγματα. Το ένα είναι η υπενθύμιση του θανάτου. Του δικού μας θανάτου. Κάθε τέτοιο γεγονός μας υπενθυμίζει αυτό που ξορκίζουμε με φτυσίματα στον κόρφο μας, ενίοτε και με χτυπήματα σε τυχαία ξύλα. Δύο πράγματα είναι βέβαια: ο θάνατος και η ζωή.

Το δεύτερο είναι η επιλογή ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής… στον τρόπο που θαυμάζει συγκεκριμένα πράγματα και στο πως είναι αυτά τα πράγματα στον κόσμο. Χρήματα, καριέρα, κοινωνική καταξίωση, γρήγοροι έρωτες γεμάτοι έντονες και παράλληλα επιφανειακές συγκινήσεις κλπ. Ενας τρόπος ζωής που δεν μας επιτρέπει να θαυμάσουμε απλά την ύπαρξη αυτών των πραγμάτων και έτσι να μπορέσουμε να δούμε πίσω και μέσα από αυτά.

Αυτά τα δύο, συνδυαστικά, μας οδηγούν στο να βιώσουμε στιγμιαία την εμπειρία του Εμπενιζερ Σκρουτζ στο «Πνεύμα των Χριστουγέννων». Σε αυτό το βιβλίο ο Σκρουτζ, απορροφημένος από το θαυμασμό του για τα χρήματα, δουλεύει ακατάπαυστα, ζει σε ένα κρύο δωμάτιο επειδή δεν αγοράζει αρκετά ξύλα και είναι σκληρός με όσους ανθρώπους του έχουν απομείνει, δηλαδή τον μοναδικό του υπάλληλο που δουλεύει στο διπλανό, εντελώς παγωμένο, δωμάτιο. Μέχρι το σημείο που του εμφανίζεται το φάντασμα του θανόντος συνεταίρου του Μάρλεϊ, το οποίο του προσφέρει την ευκαιρία να αναθεωρήσει τη ζωή του μέσα από την επίσκεψη τριών πνευμάτων: του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Και τα τρία πνεύματα του έδειξαν το αποτέλεσμα της επιλογής του να θαυμάζει τα χρήματα και όχι την ίδια την ύπαρξη των χρημάτων, άρα και τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσει. Ο θάνατός του, όπως του τον έδειξε το πνεύμα του μέλλοντος, ήταν εντελώς μοναχικός και τελικά χωρίς σκοπό.

Με το βίωμα του θανάτου του και με τη συνειδητοποίηση του θαυμασμού απλά της ύπαρξης των χρημάτων ο Σκρουτζ άλλαξε πορεία. Τα τρία πνεύματα τον οδήγησαν σε μία κατάσταση ετοιμότητας για προσωπική αλλαγή.

Αυτό είναι και το «μυστικό»: Η παύση του θαυμασμού των πραγμάτων και η έναρξη του θαυμασμού της ύπαρξής τους, της ύπαρξης του κόσμου και ημών των ιδίων. Είναι το σημείο της ευγνωμοσύνης, το σημείο του επόμενου βήματος προς την εξέλιξη και την αυτοπραγμάτωση μας.

Αυτό λοιπόν που προσπαθούμε να επιτύχουμε είναι να φτάσουμε στο σημείο συνειδητοποίησης που έφτασε ο φανταστικός ήρωας του Ντίκενς. Σοκαριζόμαστε ξανά και ξανά προσδοκώντας να πλησιάσουμε στην τελειότητα. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι αυτό απαιτεί σκέψη και εργασία με εμάς τους ίδιους, με τους φόβους και τις ανασφάλειές μας.

Το παρελθόν δεν βρίσκεται στη μνήμη μας απλά για να μας κάνει να πονάμε αλλά για να μπορέσουμε να αντλήσουμε όλη τη γνώση που χρειαζόμαστε για να έχουμε ένα γεμάτο, ασφαλές και ευτυχισμένο μέλλον. Το σημείο που μπορούμε να διδαχτούμε από το παρελθόν και να προχωρήσουμε στο καλύτερο μέλλον είναι το σημείο που στεκόμαστε τώρα: το παρόν. Είναι το μόνο σημείο που μπορούμε να επιλέξουμε οτιδήποτε, το σημείο που είμαστε ζωντανοί.

Πάντα θα υπάρχει εκεί ο θάνατος να μας υπενθυμίζει τη σωματική μας πορεία προς αυτόν. Η ιδέα του όμως μπορεί να σώσει τη ζωή μας.

Πηγή: http://pbroumis.gr/life-through-fear-of-death/